Infekcje intymne u mężczyzn pojawiają się równie często jak u kobiet, choć mężczyźni rzadziej niż kobiety konsultują występujące objawy z lekarzem. Jednak chorób wenerycznych nie należy bagatelizować, nie tylko ze względu na ogólny stan męskiego zdrowia, ale także stan zdrowia jego partnerki. W artykule opisujemy najczęstsze męskie infekcje bakteryjne.

Chlamydia

Chlamydia trachomatis (CT) to bakteria, która u wielu osób nie daje wyraźnych symptomów. Kiedy objawy się rozwijają, często obejmują ból lub dyskomfort podczas seksu lub oddawania moczu, zieloną lub żółtą wydzielinę z penisa oraz ból w dolnej części brzucha.

Nieleczona chlamydia może wywołać:

• infekcje cewki moczowej, gruczołu krokowego lub jąder;
• zapalenie narządów miednicy mniejszej;
• bezpłodność;
• bolesne infekcje odbytu z możliwym krwawieniem z tego obszaru;
• infekcje gardła w przypadku seksu oralnego przebiegające z bólem, kaszlem i gorączką.

Skrajnym przypadkiem zakażenia chlamydią jest ziarnica weneryczna pachwin (Lymphogranuloma Venereum – LGV), w której dochodzi do zapalenia odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, imitującej zapalenie jelita grubego. Warto uczulić przyszłych ojców, że jeśli dojdzie do przekazania infekcji ciężarnej kobiecie, może ona przekazać ją dziecku podczas porodu. Zainfekowane dziecko może w efekcie rozwinąć zapalenie płuc lub infekcje oczu prowadzące nawet do ślepoty.

Natomiast dobrą wiadomością jest to, że istnieją skuteczne antybiotyki, którymi możemy łatwo wyleczyć infekcję chlamydią (np. azytromycyna). Co ważne, leczeniu powinien poddać się również partner seksualny w celu przeciwdziałania nawrotom infekcji. Rekomendacje diagnostyczne uwzględniają wykrycie materiału genetycznego bakterii metodą PCR, również w przypadku określenia bezobjawowego nosicielstwa. Badania profilaktyczne zalecane są raz w roku.

Mycoplasma

Infekcja intymna wywoływana przez bakterię Mycoplasma genitalium/hominis, objawia się podobnie jak wyżej opisana infekcja chlamydią. U mężczyzn zazwyczaj infekcja ta ma przebieg bezobjawowy, niemniej niezdiagnozowana i nieleczona może prowadzić do zapalenia najądrzy bądź gruczołu krokowego, a nawet upośledzić płodność.

Ureaplasma

Ureaplasma urealyticum/parvum jest bakterią przenoszącą się głównie drogą kontaktów seksualnych, choć zarazić się możemy również przez ślinę czy krew. Objawy ureaplasmy są typowe dla infekcji układu moczowo-płciowego, a nieleczona może prowadzić do wielu powikłań oraz utrudnić mężczyźnie poczęcie dziecka.

Kiła (syfilis)

Kiła to infekcja intymna wywoływana przez bakterię nazywaną krętkiem bladym Treponema palidum, (TP). Początkowo, w okresie utajonym, infekcja rozwija się bezobjawowo i może trwać nawet kilka miesięcy. W tym okresie krętki wnikają przez uszkodzoną skórę lub błonę śluzową, a następnie przenikają do naczyń krwionośnych i limfatycznych. Pierwsze zauważalne objawy to nadżerki, grudki lub wrzody, które mogą rozwinąć się na genitaliach, odbycie lub ustach. Zmiany te zazwyczaj są bezbolesne, jednak kontakt z wydzieliną owrzodzenia jest bardzo zaraźliwy. W kolejnym okresie rozwoju choroby pojawia się wysypka na jednej lub kilku częściach ciała, która nazywana jest osutką. Zmiany te są wyrazem rozprzestrzenienia się bakterii w organizmie. Wysypka może samoistnie zanikać i nawracać ale mogą jej również towarzyszyć:

• zmęczenie,
• gorączka,
• bóle głowy i stawów,
• utrata masy ciała,
• wypadanie włosów.

Co ważne ustąpienie objawów nie oznacza wyleczenia infekcji, a jedynie przejście w formę utajoną lub późne stadium choroby. Nieleczona kiła w późnym stadium może prowadzić do powikłań ze strony układu nerwowego, sercowo-naczyniowego, kostno-stawowego, a także skóry i błon śluzowych. W skrajnych przypadkach dochodzi do śmierci na skutek uszkodzenia narządów wewnętrznych.

Odpowiednio wcześnie wykryta kiła jest łatwa do wyleczenia antybiotykami, co zapobiega często nieodwracalnym powikłaniom. Również w przypadku tej infekcji, przyszli ojcowie powinni dbać o swoje partnerki i przyszłe potomstwo, ponieważ kiła wrodzona (infekcja w łonie matki) może doprowadzić do ciężkiej i nieodwracalnej niepełnosprawności fizycznej i intelektualnej. Warto pamiętać, że stosowanie prezerwatywy skutecznie zmniejsza ryzyko infekcji, ale nie jest wystarczającym zabezpieczeniem, gdy owrzodzenia występują poza miejscem chronionym. Do infekcji może dojść nawet podczas pocałunku. Przejście infekcji nie oznacza nabycia pełnej odporności i nie wyklucza możliwości ponownego zarażenia.

Rzeżączka

Rzeżączka to kolejna powszechna bakteryjna choroba przenoszona drogą płciową. Wywołują ją Gram-ujemne dwoinki rzeżączki (Neisseria gonorrhoea). W 10% przypadków przebieg może być bezobjawowy, a gdy występują objawy mogą manifestować się jako:

• ból lub dyskomfort podczas seksu lub oddawania moczu;
• zapalenie cewki moczowej;
• ropny wycieku z prącia;
• tkliwość lub obrzęk najądrzy;
• zapalenie żołędzi;
• swędzenie wokół genitaliów;
• ból gardła.

Nieleczona rzeżączka może prowadzić do zapalenia układu moczowego, gruczołu krokowego, jąder i w ten sposób przyczynić się do bezpłodności. Podobnie jak w przypadku chlamydii podczas porodu matka może zarazić noworodka dwoinką. Dlatego właśnie wielu lekarzy zachęca kobiety w ciąży do wykonana badań diagnostycznych. Rzeżączkę można skutecznie leczyć odpowiednimi antybiotykami, ale wyłącznie pod nadzorem specjalisty, aby nie doprowadzić do przewlekłego zakażenia i powikłań. Odpowiednia diagnostyka zarażeń intymnych jest bardzo ważna w procesie doboru leczenia.

W ofercie genXone dostępne są badania real-time PCR, które pozwalają na wykrycie i identyfikację podczas jednej analizy nawet 20 patogenów wywołujących infekcje układu moczowo-płciowego. Cała oferta badań diagnozujących infekcje układu moczowo-płciowego znajduje się TUTAJ.